સમય (gujrati)

સમય ના વહેણ માં વહી ગયો છુ હૂં

છતાં

ત્યાં જ રહી ગયો છુ હૂં....

તારા હૃદય પર અનરાધાર વરસ્યો અને વહી ગયો

છતાં

ત્યાં જ રહી ગયો છુ હૂં....

ઝાકળ સમો એ ડાળ પર, એ પાન પર આવ્યો, અને વહી ગયો

છતાં

ત્યાં જ રહી ગયો છુ હૂં....

મીરા ની દીવાનગી સમો તરસ્યો અને વહી ગયો

છતાં

ત્યાં જ રહી ગયો છુ હૂં....

 શ્વાસ ને કાજે ફરી વાતાવરણ માં લિપ્ત થઇ ગયો

છતાં

ત્યાં જ રહી ગયો છુ હૂં....

"અર્થ માં મોક્ષ નથી .... મોક્ષ માં અર્થ છે..."

મોક્ષ માં વહી ગયો છુ હૂં
છતાં

અર્થ માં રહી ગયો છુ હૂં..

..... મન ના તરંગો ને વાચા નથી આપતો ,
એ હૃદય ની ઉશ્માઓ ને વ્યથિત કરે છે..

મુજ આત્મા માં વહી ગયો છુ હૂં

છતાં

તુજ પરમાત્મા માં રહી ગયો છુ હૂં........

...... હવે તો નીરવ શાંતિ છે..."

વેહતી નદી ના કિનારે

તો ક્યારેક

ઘૂઘવાતા સમુદ્ર ની વચ્ચે

 

સવાર ના સૂર્ય ની કિરણો માં

તો ક્યારેક

ચંદ્રમાં ની છાયા માં

 

ચમકતા તારા ઓ ની વચ્ચે

તો ક્યારેક

અંધારી એ ઓટ્ડી માં

 

મને સ્પર્શી ને જતી હવા માં

તો ક્યારેક

મોર ના ટહુકા માં

 

... મારા અસ્તિત્વ નો ..એ પડછાયો ક્યાં શોધું...

... હવે તો નીરવ શાંતિ છે...

death

I don’t wanna die…

Its not that am afraid of death…
But
Am afraid if ever I will get such beautiful friends...

Its not that am afraid of death…
But
Am afraid if ever I will get such spiritual souls…

Its not that am afraid of death
But
Am afraid if ever I will get such bloomed mornings...


Its not that am afraid of death
But
Am afraid if ever I will get such endearing moments

Its not that am afraid of death
But
Am afraid if ever I will get such essence of living

Its not that am afraid of death
But
Am afraid if ever I will get such reverting emotions

Its not that am afraid of death
But
Am afraid if ever I will get such vision of oceans

Its not that am afraid of death
But
Am afraid if ever I will get such migrating aura

Its not that am afraid of death
But
Am afraid if ever I will get such warmth of hugs...

Its not that am afraid of death
But
Am afraid if ever I will be able to envelope ma beloved…

OH GOD…

Its not that am afraid of death

But

Am afraid if ever I will be able to feel thy presence in me…

"phir se... aaj......

Kahin gumnaam rahoon pe firte rahe aaj tak…

Nigaah jo mili aaj to,.. pata chala..
Ki… teri khusbu aaj bhi mehkti hai in sansoon me…




Mausam e ishq ke tevar bade ajib hai aaj…

Bahoon me bhar ke ..sawaal ye kar loon…
Ki … kahaan chupi thi aap…



Rango ki mehfil ab saji hai phir…

Kaun se rang se sajaoon tujhe…
Ki.. har rang fika hai tujhe pe aaj



Muddat bit gai…
Sajaaye tere alfaaz ko…

Ab… phir se likh do apni tamannaoo ko…
Tu jo samne hai..
Labson me kashish nahin phir se aaj…

“Meri raahat e jaan…

Tu jo aaye hai mere majar par…

Ye roahaanee mulaqat…

Jee loon phir se aaj”

...... "क्यूँ?.........................

क्यूँ?

बड़ी अजीब ओ गरीब शाम है ये..
न सूरज डूबता है, न चाँद निकलता है...


तारे भी परेशां है सारे..
किस मोड पे दस्तक दे, कौन दिशा में जाए

खामोश सारी फ़ज़ा है,
खामोश ये सारा जहां है..


आज इंसान ने फिर चलाई है गोली..
आज इंसान ने फिर इंसानों का वजूद मिटाया है...


परेशां हूँ मैं.. हैरान है वो..


बड़ी अजीब ओ गरीब शाम है ये..
न सूरज डूबता है, न चाँद निकलता है...



ये कौन सी रंजिश है जो ठहरती नहीं..
ये कौन सी फ़रियाद है जो मिटती नहीं..

"कहाँ है मेरा इलाही

कहाँ है मेरा रहबर"

आया हूँ तेरे दर पे.. तेरी इब्बादत को

ये इल्ल्तजाह है तुझसे...बस, अब और नहीं...

.... " तो जाना तेरा पता.........

फरिश्तों से जब पुछा, तो जाना तेरा पता...

तू रहकर भी मेरे भीतर, इतना अन्जाना सा क्यूँ है...

आब ओ हवा से बातें  सारी कर ली..

तू रहकर भी मेरे भीतर, इतना अन्जाना सा क्यूँ है...

झुकी जब भी नजर, तो इब्बादत कर ली..

तू रहकर भी मेरे भीतर, इतना अन्जाना सा क्यूँ है...
 

मेरी हर ख्वाइश का गवाह तू है..

तू रहकर भी मेरे भीतर, इतना अन्जाना सा क्यूँ है...

घटा में बसी सारी बूंदों का पता तू है..

तू रहकर भी मेरे भीतर, इतना अन्जाना सा क्यूँ है...

मेरे गुलशन में फैली ये महक तू है..

तू रहकर भी मेरे भीतर, इतना अन्जाना सा क्यूँ है...

इल्म न था तेरी परछाई का..

तू रहकर भी मेरे भीतर, इतना अन्जाना सा क्यूँ है...

आज, जब निकला तुझे पाने.

तब

फरिश्तों से पुछा,.... तो जाना तेरा पता..

एए खुदा..

तू रहकर भी मेरे भीतर, इतना अन्जाना सा क्यूँ है...

... ek prasna.

“Areee, sharm nahin aati….

Kyun satate hoo, ab jaao bhi…”

Bade pyar se radha ne krishna se kaha…

Par wo to krishn hai, yun thodi aise hi chale jaayenge…

Apni murli ke saath baaten jo suru ki,

Radha aise hi vibhor ho gai…

Kai pal, kitna samay bit gaya…

Wo aaj bhi wahin hai,.. krishn ke pass, baithi

Apne priyatam ki murli ko sunti…

Unhe I LOVE YOU kehne ki kabhi jarurat nahin mehsoos hui…


to hume kyun hoti hai…

Na chal tha , na kapat tha,.. sirf wo bansuri thi aur nischal man tha…

"Radheyyyy ,.. aur wo chali aati thi…

Krishnnn… aur wo smaran ho jaate the.."

Wo bhi insaan the, jinhe humne bhagvaan banaya, (wo the par humne maana ki wo bhagvan hai, isi liye wo pooje gaye)



Hum bhi (saayad) insaan hai, par hum bhagvaan nahin ban sakte,..

Hum bhi nischal ho jaaye to hume bhi wo teen sabd kehne ki jarurat na rahe…






Faayde aur nuksaan ke bich fansa ye manav kaise jaanega pyar…


Najuk dor ko aur uljhane vala, kaise bandhega pyaar ki dor me..


Char pahiye ki chahat me duba, kaise sun paayega murli ki taan ko…






Waqt wahi hai…


krshn bhi wahi hai…


radha bhi wahi hai..






Tumme samaya hai krshn, un me samai hai radha…






Sirf… ehsaas badal gaye hai…

... aksar, ye sochta hoon...

Aksar ye sochta hoon…

Main… ek bita hua kal hoon yaa…

Is pal me jee raha ek lamha

Diwar pe tangi ek khamosh tasveer yaa…

Tere wajood ka ek aaeenna

Tere dil ki sanjidgi yaa..

Tere ehsaas ko sanvarta ek mausam

Teri aahat se muskurati  ek subah  yaa..

Raat ke saye me khoya ek pehlu

Baris ki boondon me sameti kuch yaadein yaa..

Registan ki dhoop me nakaam sa ek saya

Gujra hua ek hawa ka jhonka yaa..

Tere aanchal ki khusbu

Tere honton ki sikayat yaa..

Tera ekraar…

Aksar ye sochta hoon…

..."bikhre lufz....

Tere qadmo ke nishan dhundhata hoon hawaoon me

Koi khalish si hai…

Tere rukhsaar ko dhundhta hoon , mere hathon ki lakiron me..

Koi ashq chupa raha hai…

Tere tabassum ko dhundhti hai ye nigahen…

Koi dhuan sa uth raha hai…

Kahin roob a roo hoti thi teri mehfil..

Kahin roob a roo hoti thi teri arzoo

Hasraton ke saaye aksar satate hai…

Kisi mod par wo bhi bichad jaate hai…

Is rooh me samai teri saanse

Na jine deti hai, na marne deti hai..

“Maqata kaise pesh karu…

Abhi to ghazal ki justujoo hai.....”

shab o roz ..........

Sehla raha hoon un panno ko,

jaise sehla ta tha tere aanchal ko,

“jinme likhe the chand alfaaz teri diwangi mein…”

Baithe baithe socha… chalo phir se jee loon un lamhat ko…

Padhta hoon kuch is tarah…

“ ------------------------……………….”””””””””””

Shab o roz mehkti hai teri khusbu in fazaoon me…

Shab o roz hoti hai teri aahat in fazaoon me..

Tere tasawuur me shab o roz likhta hoon chand alfaaz

Tere tasawwur me shab o roz badalta hoon apne andaaz

Tere vasl ko shab o roz tarasti hai yeh nigahen…

Tere vasl ko shab o roz tarasti hai meri kaaenaat..

Aaenaah shab o roz mausam badalta hai ..

Aaenaah shab o roz muskurata hai teri soorat ko..

Yun lehrati hai terei muskurahate

Ke shab o roz badal deti hai meri tarannum…

“--…………………………………..””””””””””

..aankhon me dhuan sa uth raha hai…

…kyun padh rahaa hoon,… kise sunaoo ye diwangi ko…

Lapeite Chandni ko safed chadar samj ke

Soya hoon aaj… jaga tha shab e furqat se…

“---------…………………….””””””””””””””””

Shama abhi jal rahi hai…

Shab o roz… teri hi bandagi me..

Shab o roz … teri hi chahat me…